Dyslectische Thuisles en Chaos,
Vandaag zijn we begonnen met Online schoollessen thuis. 08:50 2 jongens zitten gretig klaar om hun juffen en meesters weer te zien. Manlief heeft alles klaargezet. Ieder een plekje en een schermpje. Gelukkig hebben we gelijk verbinding. Op de klassenwhatsappgroep zitten al veel ouders te voeteren dat hij niet werkt. Waar is de inlogcode, Welk programma, welke, pagina,s alle enz…Bij ons gaat het dus tot nu toe voorspoedig. Behendig gaat mijn 8 jarige groepvijf-er aan de slag. Hij snapt helemaal wat de bedoeling is en kent de weg in de digitale schoolomgeving en klikt erop los. ‘Kijk mam’…. dit en dat, cool een challange’.
Onze kleuter van 5 jaar heeft meer moeite met alles. Het is voor het eerst dat hij online aan de slag gaat. ‘Waar is die juf dan?’ is de grote vraag. Hij klikt op alle knoppen en floep, alles weg… de hele digitaleklas is verdwenen. Mijn wat eigenwijze kleuter wil het allemaal zelf op lossen, ik krijg het ding niet gelijk aan de praat. Mijn wiebelende kontje, heeft mijn werk laptop te pakken, ook de oudste wil wat vragen en dan komt het opeens weer naar boven, in alle zenuwen schiet in de paniek…
Al het oude zeer ui eigen tijd op school, komt in een keer naar boven. In paniek roep ik mijn ICT vaardige man… “JARRRRRR HELP’, galmt er door het huis. ‘Ik sta te de doucheee’ komt eruit de badkamer.
‘Mam hoeveel is 8×8.????’ Overrompelt door faalangst weet ik echt het antwoord hier niet op. En voel me opeens weer dat kleine meisje, dat op de stoel voor de klas staat, en haar tafeldiploma moet halen. Ondertussen sta ik te worstelen mijn kleuter, de ipad en probeer ik mijn de werklaptop te redden en scheeuw wat harder “Je moet NU echt komen. Druipend stapt mijn man het klaslokaaltje binnen. Rustig gaat hij naar onze kleuter zitten en binnen 5 minuten is het gefixed.
De oudste moet een woordenlijst voorlezen aan een ouder. Daar zit ik weer dat kleine meisje met schattige pijpen krullen van vroeger met allemaal dikke rode strepen in haar dictee schriftje. Op dat moment breek ik helemaal. Mijn tranen zijn niet meer te bedwingen ze rollen over mijn wangen. ‘Mam wat is er?”
Ohhh wat vind ik dit moeilijk zeg, wat een hoop tekortkomingen heb ik op dit vlak. Het doorlopen van inlog gegevens, en die lijstjes met letter. En stappen die je precies moet uitvoeren. Al die instructies met woorden die door het belt dansen. Ik probeer me te concentreren. ‘Ga jij maar even thee halen’ zegt mijn man. In de keuken geef ik mijn tranen de vrije loop. En kan ik weer even op adem komen. En ben ik weer even die volwassen vrouw met mooie carriere.
Met een diepe zucht stap ik weer vol moed ons klaslokaaltje binnen. Zoals ik dat vroeger ook elke dag weer elke dag opnieuw deedt. OMG hoe heb ik dit vroeger overleeft. Wat had dat kleine meisje in mij het pittig vroeger. Ik weet het allemaal niet meer zo goed en heb het weg gedrukt. Maar dat het oude zeer zit er echt nog zit, geven deze tranen maar aan. Zou het Corona virus mij dan de gelegenheid geven deze pijn wat te verzachten? Bedenkt de vrouw in mij!
Met thee en koekje nemen we even pauze. Ik krijg een dikke knuffel van mijn jongens en leg uit dat ik dit moeilijk vind. mijn oudste verwoordt het mooi. ‘Het is omdat je niet zo goed kan lezen en schrijven, toch mam’. ‘Ja, lieverd’ Op school heb ik heel hard moeten werken en toch kreeg ik te horen dat ik dom was en lui. Inmiddels weet ik dat ik gewoon goed ben in andere dingen. Zo staan we nog even met zijn vieren, in deze rare verwarrende tijd. tring tring.
Gelukkig wordt ik, net als vroeger, gered door de bel. Het is de kleuterjuf Nanda die videobelt mijn kleine man springt en gat in de lucht. Toch nog even de juf in beeld. En staat even later met mijn smartfoon bij het aquarium. Hij tetteren er met de juf lekker op los over alle guppies en hun kenmerken. Liefdevol en geduldig luistert ze naar hem.
Ook ik ben stiekem blij de juf te zien enozo blij dat het de kijk naar dyslexie aan het veranderen is. Wie weet helpt deze school mij juist weer van mijn faalangst af? En is dit precies wat ik nodig heb. We zullen het gaan ervaren in deze bijzondere lente van 2020. en oja 8×8= 64 of was het 46 😉.