Ammehoela, druk in mijn hoofd!
Ja, hoor daar zit ik weer bij de arbo-arts. De vorige keer dat ik met burn-out klachten zat was zo’n 6 jaar geleden. Toen was ik er toch een paar maanden uitgevallen. Ik kwam elke avond huilend thuis en moest resetten.
Nu zit ik er dus weer, dit keer online en voordat ik elke avond na het werk, zoals 6 jaar geleden, met tranen op de bank neerplof. Zou ik wat geleerd hebben van de vorige keer?
“Nora” heet de consulente, een psychologe. Mijn oordeel heb ik natuurlijk gelijk klaar: ze lijkt me begin 30, heeft mooi lang bruin haar en is slank. Zo’n jongedame die aan yoga doet en wél makkelijk door haar studie heen is gekomen en daarom nu het recht heeft mij te beoordelen. Het stereotype psychologiemeisje, waarvan er 10 in dozijn zijn. Ik schiet gelijk in de weerstand met mijn mollig figuur en piekharen. Het is maar een preventie gesprek herhaal ik tegen mezelf.
“Vertel, wat kan ik voor je betekenen”, vraagt Nora. Nou, zeg ik en steek van wal. ‘Ik vind dus dat ik te veel informatie moet verwerken. Mijn baas vindt dat het wel past.’
Nora loop haar lijstje lekker af: hoe slaap je, beweeg je, hoe ziet je dagstructuur eruit. Ehhhhmmm. Ja dat zijn wel heel veel vragen tegelijkertijd.. Dit gesprek is toch maar 45 minuten? Ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen. Er zitten zoveel facetten en nuances aan de zaak, alles heeft toch invloed op elkaar, dus ik babbel lekker door. Ik floep er uit dat ik dyslectisch ben.
Ohh, zegt Nora, maar dan snap ik het wel hoor. Met de teveel informatie. Snel praat ik door ‘hier heb ik al veel mee gedaan afgelopen tien jaar, en heb mega veel handvatten”. Maar Nora heeft gelijk haar oordeel klaar. En praat ook door, we praten druk door elkaar heen wat online mega irritant is. Tot ze me een halt toe roept “Ho ho ik moet je echt ff stil leggen” zegt Nora, ‘ik begrijp al wat er aan de hand is’.
‘Ben je soms druk in je hoofd?’
Dit zinnetje doet me inderdaad even de mond snoeren. We staren beiden naar onze beeldschermen en er valt een ongemakkelijke stilte. In mijn hoofd heeft ze nu inderdaad alle radertjes aangezet. Nu een open vizier luisteren. Je bent geen slachtoffer, ze snapt het gewoon niet en dat kan je haar niet kwalijk nemen. De meeste lineaire denkers weten niet dat onze hersenen gewoon veel dingen tegelijk kunnen denken. Dat we veel afwegingen in onze gedachten meenemen bij beslissingen. Dat we supersnelle denkers zijn en zo op geniale ingevingen komen. Dat het veel is dat klopt, maar te druk… echt niet! Ik zou echt niet zonder deze verfrissende ideeën en verwondermomenten willen leven. Met alle macht in mij lukt het me om mijn eigen vooroordelen opzij te zetten, een zin te formuleren, en een vraag te stellen: “wat bedoel je met druk in mijn hoofd?”
Nou ja, ehmm.. ehh.. stamelt Nora. “Ik zal je samenvatten. Ik denk dat ik je wel begrijp.” Dit onderdeel van het gesprek zone in even uit. Ik weet, je hoeft mensen niet te over tuigen je moet ze gewoon even laten. Ik wel gewend ben als mensen gaan herhalen en herhalen en herhalen. Als kind al heb ik uren naar de boom op het schoolplein lopen staren. Want ellelange herhaling is gewoon saai. Maar deze keer ben ik niet meer dat gekwetste kind, of die burn-out collega, maar geniet ik ervan dat ik bij mezelf ben gebleven en me niet laat leiden door mijn faalangst en het oordeel van een lijndenk-psychologe en geef haar de ruimte om mijn gedachten op haar eigen manier te structureren.
Tijdens het wegdromen besef ik dat ik gegroeid ben de afgelopen jaren en anders tegen mijn uitdagingen ben gaan kijken. Ammehoela met je “druk in mijn hoofd.” Zij kan mijn gedachten en verbanden niet bijhouden. Dat maakt mij niet druk in mijn hoofd, maar snel en speels en diep doordacht. Ik hoef me daarvoor niet te verantwoorden, maar ik heb geleerd om de Nora’s gewoon de tijd te geven om te herhalen. Dat is haar manier en dat is oké. Als ze klaar is, tune ik weer in. En verhip het lukt me ook nog om normaal te doen in het gesprek. Ze stelt een coach voor eentje die goed met eigenwijze cliënten werkt. Met die conclusie bent ik het helemaal eens dat heeft ze goed gezien. Nieuwschierig als ik ben vraag ik nora ‘Wat doe jij eigenlijk om in deze hectische tijden om je werk loste laten. ‘Yoga, antwoord ze. Moet je ook eens proberen!